Jak dobrze wiecie, nie jestem zwolenniczką czarno-białych, kserowanych materiałów na lekcje. Nawet, gdy zamierzam skupić się na gramatyce czy strukturach, szukam sposobów na to, aby takie ćwiczenia w jak największym stopniu mogły być wykonane ustanie, podczas rozmowy pomiędzy uczniami.

Podczas jednej z konferencji edunation usłyszałam o kartach Langero. Okazało się też, że podczas mojego urlopu macierzyńskiego karty zyskały wielu zwolenników, a ja musiałam szybko nadrobić zaległości w tak użytecznych nowinkach jakimi są właśnie te karty. Chętnie podzielę się z Wami sposobami na ich użycie podczas lekcji.

Zanim jednak o pomysłach na lekcje, czym są karty Langero?

To dość spore i poręczne, a co najważniejsze – suchościeralne karty z pytaniami, w których brakuje określonej części zdania. To miejsce jest określone kolorowym kodem liniowym, który ma pomóc uczniowi poprawnie uzupełnić daną lukę, i tak np. linia w kolorze czerwonym oznaczać będzie, że brakuje rzeczownika, a w niebieskim, że czasownika. Przyznam też, że przy grupach na wyższych poziomach nie podpowiadam ucznim czego brakuje w zdaniach, liczę na ich spostrzegawczość i kreatywność.

Jak te karty wykorzystać na lekcjach?

Najważniejszym atutem kart Langero jest ich suchościeralność, co zdecydowanie wyróżnia je na tle innych pomocy dydaktycznych z których korzystam. Oznacza to, ze uczniowie mogą po nich pisać, ścierać, poprawiać i zamazywać słowa tyle razy, ile potrzebują.

Pomysł 1

Uczniowie otrzymują zestaw kart (np. 5), które muszą poprawnie uzupełnić i użyć w dyskusji, np. w parach. Na niższym poziomie tutaj kończy się utrudnianie zadania i uczniowie ćwiczą frazy i zdania w dyskusji. Natomiast, jeśli grupa jest na wyższym poziomie, proponuję „rozmowę w pociągu” polega to na tym, że każdy z uczniów ma swój zestaw pytań, które musi wpleść w luźną rozmowę osób, które spotkały się w przedziale w pociągu. Rozmowa toczy się tak długo, aż ostania osoba zada wszystkie przydzielone wcześniej pytania. Inne osoby w grupie oczywiście nie mogą zauważyć, że zadajemy pytanie z karty, musi ono pojawić się w sposób naturalny i wynikający z kontekstu rozmowy. Uczniowie muszą się więc troszkę wysilić, aby rozmowę popchnąć w odpowiednim dla nich kierunku.

Pomysł 2

Jeśli planuję rozmowę w parach, proszę uczniów już po uzupełnieniu struktur, aby wpisali dookoła pytania (na karcie) tak wiele słów i struktur, które ich zdaniem mogą przydać się podczas odpowiedzi na to pytanie. Wtedy takie karty lądują ponownie na stosie, rozdaję je jeszcze raz i teraz są podstawą zadawania pytań i odpowiedzi. Oczywiście, osoba odpowiadająca na dane pytanie musi użyć wszystkich słów, które inny uczeń wskazał do odpowiedzią na to pytanie.

Pomysł 3

Kolejnym pomysłem który wykorzystałam z moimi uczniami było wyświetlenie na ekranie komputera wyrazów, które mogą być użyte, oczywiście w odpowiedniej formie, w uzupełnianiu kart. Uczniowie mieli tu ograniczony repertuar słownictwa, ale przy okazji odpowiednich struktur, powtarzali też słówka.

Pomysł 4

Kolejny pomysł polegał na uzupełnianiu kart wyrażeniami, podaniu kart dalej, starciu odpowiedzi, która już tam się znajduje i ponownym uzupełnieniu kart swoim pomysłem (ale zapamiętaniu formy, która była wpisana poprzednio). Następnie staraliśmy sobie przypomnieć, które ze struktur i z jakimi słowami były użyte na kartach.

To jednak tylko mała dawka tego, co z kartami można zrobić na lekcji. Podczas wcześniej wspomnianego konkursu Waszych pomysłów była cała masa. Grzechem byłoby pozwolenie na zapomnienie ich w odmętach Facebookowego walla. Poniżej znajdziecie Wasze ulubione propozycje podane w Facebookowym konkursie:

“Zależy jak wielu uczniów liczy klasa. Nauczyciel pokazuje wylosowaną przez ucznia kartę i włącza stoper np. na minutę. Zadaniem uczniów jest uzupełnić kartę jak największą ilością wyrazów tak by każde zdanie było poprawne gramatycznie. Wygrywa para/ grupa z największą ilością poprawnych zdań.” Kasia Kubiak -Moś

“Od dłuższego czasu pracuję z uczniami borykającymi się z dysleksją. Patrząc na karty widzę, że świetnie by się sprawdziły z naszymi uczniami.
Ale pomysł z innej kategorii. Wybieramy tekst z podręcznika. Dzielimy klasę/ grupę na mniejsze grypy. Uczniowie losują po 4 karty i układają pytania uzupełniając karty odpowiednią informacją z tekstu oraz wymyślają trzy odpowiedzi (jedną poprawną, dwie błędne). Następnie uczniowie wymieniają się pytaniami i w tekście starają się odnaleźć odpowiedz.” Justyna Teper

“Można też w małej grupie zagrać kartami jak w prawdziwe karty. Rozdajemy całą talię. Zadanie to pozbyć się wszystkich kart. Warunek: trzeba dobrze uzupełnić zdanie. Osoba, która pierwsza zostaje bez kart, wygrywa.” Agnieszka Gołąbek

“Dzielimy uczniów na grupki, dostają na początek pulę pieniędzy np. z Monopoly . Następnie dostają zdania do wypełnienia . Stawiają kasę na to, że ich zdanie jest prawidłowo uzupełnione. Najlepiej, żeby wszystkie grupy miały tą sama kartę. Później wspólnie sprawdzamy jak powinno wyglądać zdanie poprawne. Lektor pisze je na tablicy. Ta grupa, która miała poprawnie – zgarnia pulę. Losujemy dalej… Wygrani zgarniają nagrodę, np. brak zadania pracy domowej, itp.” Sękowska Magdalena Hazard

“Ja wykorzystałabym te karty z jakimikolwiek obrazkami, które mamy np. w podręczniku lub tekstem do czytania. Uczniowie dostają w grupach/lub w parach np. po 5 kart i ich zadaniem jest ułożenie pytań do obrazka, albo bezpośrednio do osoby/osób na obrazku. Po ułożeniu pytań wymieniają się kartami z inną parą/grupą i odpowiadają na pytania ułożone przez inną parę/grupę. Można też karty wykorzystać w ten sam sposób, ale uczniowie układają pytania do tekstu z podręcznika, lub innego np. wyobrażają sobie, że przeprowadzają wywiad z osobą/osobami, o których przeczytali i układają pytania. Następnie pracują z inną osobą, której zadaniem jest wcielić się w postać z tekstu i odpowiedzieć na pytania.” Dorota Giżyńska

“Zależałoby mi na tym, by dzięki kartom Langero uczniowie zrozumieli, jak wiele mogą powiedzieć, używając jednej tylko konstrukcji i by zwykłe “wypełnianie kart” niosło ze sobą zwiększenie świadomości językowej i pewności siebie.

KROK 1. A więc tak – pokazuję dorosłym kartę z zestawu numer jeden “Are you …..?” . Każdemu uczniowi rozdaje 10 karteczek. Proszę by napisali na każdej karteczce propozycję słowa/frazy, która mogłaby uzupełnić kartę. Po napisaniu mieszamy karteczki i po kolei czytamy je na głos uzupełniając zdanie. Grupa decyduje, czy zdanie jest poprawne czy nie. Karteczki z poprawnymi odpowiedziami odkładamy na jedną kupkę, a na drugą – odpowiedzi niepoprawne.

KROK 2. rozkładamy karteczki z poprawnymi odpowiedziami na stole i prosimy uczniów, by połączyli je w grupy (np “happy”, “sad”, “ill” razem, “at home, at work” razem). Po podzieleniu na grupy prosimy o podanie jeszcze po 5 przykładów do każdej z grup.

KROK 3. bierzemy karteczki z niepoprawnymi odpowiedziami. Po kolei analizujemy i każdą z odpowiedzi przekształcamy tak, by była poprawna. Tu znów prosimy o dodanie kilku przykładów.

KROK 4. Chowamy wszystkie karteczki i podpowiedzi. Każdy uczeń – po kolei – musi powiedzieć pełne dobre zdanie zaczynające się od słów “Are you…”, i tak robimy kilka “rund” by przyswoić materiał. :)” Ania Kowalska

“Wykorzystujemy zasady gry słownej “Questions only” znanej m.in. z programu Whose Line Is it Anyway? Wybieramy dwójkę uczniów, którzy zaczynają konwersację. Grupa “podrzuca” nazwę miejsca/lokalizacji, gdzie odbywa się rozmowa. Uczniowie wcielają się w role i prowadzą ze sobą rozmowę używając wyłącznie pytań. Rozmowę przerywa im dźwięk budzika/zegarka, który nakazuje im wylosować kartę ze stosu i prowadzić dalej konwersację, tworząc poprawne pytanie na podstawie tej wylosowanej karty. ” Ania Kowalska

“Konferencja prasowa” znana m.in. z programu Whose Line is it anyway? Jeden z uczestników otrzymuje sekretną tożsamość – jest ona znana pozostałym Uczniom. Muszą oni tak zadawać pytania (oczywiście wykorzystując karty Langero i uzupełniając je), by uczeń 1 zgadł kim jest. Np. “Do you like…. saying ho hoho”? lub “Are you good at giving presents…?” itd. 🙂 W grupach na nieco niższym poziomie możemy odwrócić sytuację. Jeden uczeń zna swoją tożsamość, pozostali musza ją odgadnąć. Wybierają z puli 10 kart, które wg nich, dadzą im największą ilość odpowiedzi i informacji o tej secret identity. Wybierają np. kartę “Are you…” I tu uzupełniają po kolei “Are you French?”, “Are you a student..” itd. W zależności od poziomu grupy karty mogą być łatwiejsze/trudniejsze. Myślę, że to fajny pomysł na utrwalanie konstrukcji.” Ania Kowalska

“Postawiłabym na grę/rozgrzewkę powtórzeniową, która sprawdza się w różnych grupach wiekowych (od młodzieży do dorosłych). Uczniowie wymyślają indywidualnie sposób dokończenia pytań z użyciem słownictwa z ostatnich zajęć lub omawianej struktury gramatycznej. Ważne, żeby nie pokazywać innym swoich stworzonych pytań. Każdy uczeń otrzymuje również opaskę na głowę, taką jak przy zabawie “zgadnij kim jesteś”. Pytanie wkładamy w tą opaskę (spokojnie się utrzyma z dziećmi: wkładaliśmy w opaski nawet duże karty obrazkowe) 😀 Ważne, żeby żaden uczeń nie otrzymał swojego pytania! Uczniowie kolejno podchodzą do osoby z opaską i odpowiadają jak najwięcej na pytanie z opaski, czasem mogą trochę utrudnić sprawę, ale odpowiedzi powinny być formułowane całymi zdaniami. Osoba z opaską na głowie musi odgadnąć jak dokładnie brzmi pytanie, które otrzymała 🙂 Dlatego należy przypominać uczniom, że nie mogą zdradzić na głos pytania z opaski!” Aga Dyrda

“A może tak writing, asking and answering? Uczniowie pracują w grupach lub parach – w zależności od ilości uczniów. Losują 3-4 karty z pytaniami i do tych pytań tworzą – piszą krótką historyjkę. Następnie przekazują swój opis i pytania innej grupie. I tak każda grupa musi przeczytać tekst, ułożyć poprawnie pytania z pomocą kart i na nie odpowiedzieć.
Kolejny pomysł – nauczyciel wywiesza w klasie różne obrazki – na tyle ciekawe, aby można zadawać do nich wiele pytań. Uczniowie w parach lub grupach losują karty z pytaniami, wybierają 1 lub więcej obrazków i zapisują pytania. Następnie po kolei czytają pytania, a reszta zgaduje do jakiego to obrazka i opowiadają.
Interview z gwiazdą – praca w parach lub grupach. Jeden uczeń losuje 1 kartkę z informacja kim jest spośród 4 , drugi za pomocą kart układa pytania tak, by dowiedzieć się kim jest ta gwiazda. Oczywiście widzi 4 karty, żeby mogły mu pomoc.” Karolina Sadowska

“Użyłabym kart na wyższych poziomach. Każdy student dostaje 5 kart. W trójkach lub parach prowadzą small talk i starają się użyć zdań w jak najbardziej naturalny sposób. Karty, których użyli, odkładają. Wygrywa osoba, która najszybciej pozbędzie się swoich kart. Nagroda: owacja na stojąco. Zawsze działa” Agnieszka Burzyńska

1️⃣ Napisy z kart Langero przepisałabym na komputerze tak, aby na jednej kartce A4 były 2-3 pytania. Pytania wydrukowałabym na kolorowych kartkach, które następnie rozdałabym uczniom – jedna kartka na osobę. Zadaniem uczniów jest zrobienie samolotu z ich kartki. Dzielę uczniów na dwie grupy, które stają naprzeciwko siebie. Na mój znak uczniowie rzucają tymi samolotami do przeciwnej drużyny. Zadaniem każdej osoby z drużyny jest złapać samolot i uzupełnić brakujące wyrazy. Następnie każdy składa swój samolot. Drużyny ponownie stają naprzeciwko siebie i rzucają samolotami. Każdy łapie po jednym (może być swój, ale nie musi – kwestia tego, co nauczyciel ustali z uczniami). Siadamy z uczniami w kole pokazując karty Langero – uczeń który ma to pytanie uzupełnione stara się teraz na nie odpowiedzieć.

2️⃣ Kolejna gra to KÓŁKO i KRZYŻYK.
Na dywanie/podłodze robimy dużą planszę do gry z taśmy klejącej. Każdej parze dajemy po 9 kart Langero (uzupełnione przez nas), które uczniowie rozkładają napisem do dołu.
Plus do tego możemy przygotować jakieś dwa znaki, aby zastąpić kółko i krzyżyk, albo mogą zrobić to uczniowie. Możemy też mieć pakiet samoprzylepnych karteczek w dwóch kolorach – opcji jest mnóstwo.
Uczeń, aby postawić swój znak na danym polu musi odpowiedzieć na pytanie zawarte na karcie Langero.

3️⃣ Kolejna gra to VaBank – na tablicy narysowałabym tabelkę w której są różne kategorie (prepositions, irregular verbs etc…..) oraz cena (100$, 200$, 300$, 400$). Im wyższa cena, tym trudniejsze pytanie, Karty Langero z pytaniami przyczepiłabym masą mocującą. Albo można trzymać je w rękach.
Uczniów dzielę na dwie/trzy/cztery grupy (zależy od liczebności klasy). Każda grupa wybiera cenę i kategorię, następnie czytam pytanie na które uczniowie odpowiadają…..daję limit czasowy……jeśli odpowiedzą, dostają daną liczbę pkt, którą wybrali. Jeśli nie udzielili odpowiedzi, to pytanie jest do zdobycia, ale za połowę pkt.” Urszula Wosztyl

Gra „BUBEL”
ETAP I
1. Kursanci uzupełniają karty. (Można to zrobić na wiele sposobów, np. w parach, na wyścigi, gra w bingo, gdzie lektor wykrzykuje różne wyrazy, a kursanci wpisują w swoje karty wyrazy, które pasują, i kto pierwszy pozbędzie się w ten sposób swoich kart – wygrywa, itp, – ale nie o tym, bo co nas interesuje to gra “BUBEL”, o której niżej).
2. Wszystkie uzupełnione i sprawdzone karty zbieramy na jedną kupkę.
3. Lektor informuje, że celowo dorzucił do kupki kilka kart – BUBLI. Bubel to karta z błędem lub błędami gramatycznymi, np. “DO HE live in PARIS?”

ETAP II
4. Kursanci po kolei losują karty z kupki z uzupełnionymi już pytaniami, wśród których znajdują się BUBLE.
5. Każdy kursant po kolei czyta na głos wylosowane pytanie i rzuca np. piłeczką do innego kursanta, który musi na to pytanie odpowiedzieć.
6. Niestety, wśród kart z poprawnymi pytaniami znajdzie się co jakiś czas karta- BUBEL. Czytającemu nie wolno poprawiać BUBLA, musi go tak odczytać, jakby to było poprawne pytanie, odczekać 2 sekundy (dać pomyśleć wszystkim) a następnie rzucić piłeczką do osoby której to pytanie zadaje.
7. Jeśli osoba zapytana zorientuje się, że to BUBEL, nie łapie piłeczki.
8. Jeśli złapie i zamierza odpowiedzieć, odpada z gry.
9. Jeśli osoba do której leciała piłeczka nie złapie jej bo stwierdzi, że to bo BUBEL, musi udowodnić, że to bubel i poprawić błąd. Jeśli nie poprawi – odpada z gry. Z kolei jeśli nie złapie piłeczki, twierdząc, że to był bubel, gdy tymczasem zdanie było poprawne – również odpada z gry.
10. Wygrywa osoba, która do końca nie odpadnie i nie da się BUBLOM!” Gosia Spaleniec

Podobają Ci się pomysły? Masz może inne? Podziel się nimi w komentarzu do posta 😀 Pamiętaj, że kary możesz kupić tu: langero.com

❤️ A na hasło School Again dostaniecie 10% zniżki 😎 trzeba wtedy złożyć zamówienie przez maila na adres contact@langero.com

Polecam❤️❤️❤️

Ania Popławska